Króliki reksy
- użytkowanie futerkowe

W praktyce prawdziwie futerkowe znaczenie ma zaledwie jedna rasa królików, której hodowla w naszym kraju dopiero zaczyna się rozpowszechniać. Są to króliki rasy reks, zaliczane do ras krótkowłosych. Biorąc pod uwagę masę ciała (około 3,5-5 kg) króliki krótkowłose należą do grupy ras średnich, podobnie jak większość hodowanych ras królików różnych typów użytkowych. Reksy użytkuje się głównie ze względu na dużą atrakcyjność oryginalnej okrywy włosowej. Skórka jest więc głównym produktem hodowli. Króliki futerkowego typu użytkowego cechuje zdecydowanie dłuższy cykl produkcyjny, niż króliki typu mięsnego. Spowodowane to jest koniecznością osiągnięcia przez skórkę pełnej dojrzałości futrzarskiej, co następuje dopiero w wieku około 8 miesięcy. Poza skórką cenne jest również mięso tych królików. Tuszki, stanowiące w zasadzie produkt uboczny hodowli, odznaczają się smacznym i pełnowartościowym mięsem, które można wykorzystać na własne potrzeby i na sprzedaż. Ze względu na wielkość pozyskiwanej skóry oraz parametry użytkowości mięsnej (masa tuszki i wydajność rzeźna), w hodowli królików futerkowych dąży się do osiągnięcia przez nie w wieku 8 miesięcy maksymalnej masy ciała.

W obrocie międzynarodowym najwyższą pozycję zajmują skóry kastoreksów i reksów szynszylowych, natomiast znacznie rzadsze są skóry innych odmian barwnych (czarne, białe, srokate). Na podstawie przeprowadzonych szacunków można przyjąć, że w całej podaży skóry kastoreksów stanowią około 80-90%, reksów szynszylowych 8-10%, a pozostałych odmian barwnych reksów nie więcej niż 5% (nie są one chętnie kupowane, głównie z powodu małej liczbowo oferty, trudnej do opłacalnego zagospodarowania). W wyniku pracy hodowlanej cechę krótkich włosów przeniesiono na inne rasy, uzyskując całą gamę odmian barwnych królików krótkowłosych. Współcześnie znanych jest ponad 20 odmian barwnych reksów. Do atrakcyjniejszych i ciekawszych zaliczyć można reksy: kuny jasne i ciemne, pomarańczowe, hotot, czarne podpalane, satynowe, srebrzyste, białe niebieskookie i białe czerwonookie oraz reksy dalmatyńskie, srokacze czarne, brązowe, niebieskie i inne. Trzon hodowli krajowej stanowi kilka odmian barwnych reksów. U naszych południowych sąsiadów hodowla reksów nastawiona jest głównie na chów amatorski (hobbystyczny). Należy podkreślić, że ta nie nastawiona na czystą komercję forma hodowli zapewnia zachowanie różnorodności odmian. To właśnie w Czechach, w niewielkich stadkach, hoduje się prawie wszystkie wymienione odmiany i wciąż trwają prace nad wytworzeniem nowych.

 .

Wydawnictwo Fauna&Flora Adres: 45-061 Opole ul. Katowicka 55. Tel. 77/403-99-11. e-mail:redakcja@faunaflora.com.pl Redakcja gazety: zespół. Redaktor naczelny: Marek Orel, mobil 608 527 988. Sekretarz redakcji: Janusz Wach, mobil 606 930 559. Korekta: Iwona Stefaniak.