(fragment)

(...) Pierwszą hodowlę szynszyli w Polsce założyli Władysław i Elwira Rżewscy w 1956 roku, przywiózłszy zwierzęta z Kanady. Oni też przyczynili się do spopularyzowania tej hodowli. Do roku 1988 obserwowano powolny, ale stały wzrost zainteresowania hodowlą szynszyli w naszym kraju, o czym świadczy fakt powstania ogółem 151 ferm z łącznym stadem podstawowym liczącym 2631 samic. Ogromny popyt na żywe zwierzęta sprawiał, że większość przychówku od razu przeznaczano na sprzedaż. Hodowcy nie zwracali zatem większej uwagi na doskonalenie jakości okrywy włosowej, zadowalając się poprawą wyników rozrodu, podczas gdy głównym celem hodowli powinna być wysoka jakość skór. Można to osiągnąć, hodując szynszyle według nowoczesnych technologii, w klatkach z metalowej siatki, wyposażonych w pojemnik na paszę i na siano, poidełko i naczynie do kąpieli pyłowej. Klatki takie można ustawiać systemem bateryjnym, co pozwala na lepsze wykorzystanie pomieszczeń (na powierzchni 15 m2 można ustawić 80-100 klatek) oraz znacznie upraszcza obsługę zwierząt. Zwierzęta na fermie należy karmić suchą granulowaną mieszanką pełnoporcjową, sianem (dobrej jakości) i wodą. W nowoczesnych hodowlach szynszyle utrzymuje się w systemie poligamicznym, w którym na 1 samca przypada 4-6 samic. Jako że ruja u samic występuje kilka razy w roku, a ciąża trwa tylko 111 dni, dobra samica może dać nawet 3 mioty w ciągu roku. Średnio jednak na naszych fermach uzyskuje się rocznie 2,5-3 młodych od 1 samicy. Przez pewien czas młode szynszyle odchowuje matka, ale mniej więcej po 50 dniach odsądza się je do osobnych klatek, gdzie rosną aż do uzyskania pełnej dojrzałości. Do uboju nadają się zwierzęta z dojrzałą okrywą włosową, którą, niezależnie od pory roku, uzyskują w wieku 8-10 miesięcy.

Od paru lat szynszyle stały się bardzo popularne i znane, dużo się o nich mówi i pisze, a także wystawia je na krajowych i regionalnych wystawach zwierząt hodowlanych. W Warszawie w 1993 roku został zarejestrowany Polski Związek Hodowców Szynszyli, zaczęło również wychodzić specjalistyczne czasopismo poświęcone tylko tej hodowli - Biuletyn Informacyjny dla Hodowców Szynszyli. W roku 1996 powstał Ogólnopolski Związek Hodowców Szynszyli z siedzibą w Szczecinie, a w 1997 r. - Krajowy Związek Hodowców Szynszyli z siedzibą w Myślenicach. Możliwość swobodnego importu zwierząt po 1990 r. spowodowała znaczną poprawę jakości hodowanych szynszyli, które dziś nie odbiegają zbytnio od ogólnoświatowych standardów. Szacuje się, że obecnie w Polsce funkcjonuje około 800 ferm, na których utrzymuje się blisko 10 000 samic stada podstawowego, a roczna produkcja skór sięga 20 000 sztuk.

(...)

Dzikie szynszyle przez dłuższy czas uważano za wytępione, toteż olbrzymim zaskoczeniem było nieoczekiwane odkrycie w roku 1975 kilku stad w rejonie lllapel w zachodnim Chile, tj. na terenach ich dawnego występowania. To i następne odkrycia małych stad szynszyli rozbudziły nadzieję na uratowanie dzikich populacji od wyginięcia. Na terenach ich obecnego i dawnego występowania, łącznie na powierzchni 4229 ha, chilijskie ministerstwo rolnictwa utworzyło w 1983 roku Narodowy Rezerwat Szynszyli. Celem istnienia rezerwatu jest ochrona gatunku i jego środowiska naturalnego, a także działania na rzecz zwiększenia populacji oraz stworzenie centrum doświadczeń nad szynszylami.

Wydawnictwo Fauna&Flora Adres: 45-061 Opole ul. Katowicka 55. Tel. 77/403-99-11. e-mail:redakcja@faunaflora.com.pl Redakcja gazety: zespół. Redaktor naczelny: Marek Orel, mobil 608 527 988. Sekretarz redakcji: Janusz Wach, mobil 606 930 559. Korekta: Iwona Stefaniak.